معنی نام حنیف

معنی راستین، مستقیم، ثابت و پایدار در دین، معتقد به اسلام
جزئیات اسم حنیف
نام حنیف به معنای «راستین، مستقیم، ثابت و پایدار در دین، معتقد به اسلام» یک نام پسرانه عربی با املای [ ح َ ن ي ف ] می باشد؛ طبق آخرین سرشماری ثبت شده در ثبت احوال 2318 نفر با اسم حنیف در ایران وجود دارد.
همه چیز درباره اسم حنیف
👦 جنسیت اسم پسرانه
🗣 تلفظ به فارسی حَنيف
📣 آوانگاری /hanif/
🌍 ریشه اسم عربی
🆎 به انگلیسی Hanif
🔢 ابجد 148
🔝 فراوانی 2318
اطلاعات بیشتر

معنی اسم حنیف در فرهنگ نام‌ها : (تلفظ: hanif) (عربی) درست و پاک ، راستین ؛ (در ادیان) معتقد به یگانگی خداوند ، خداپرست پیش از ظهور اسلام.

معنی اسم حنیف در لغت‌نامه دهخدا : حنیف . [ ] (اِخ ) ابن ریاب الانصاری . یکی از اصحاب است . در غزوه ٔ احد و دیگرغزوات حضور داشت و در محاربه ٔ معونه بشهادت رسید.


حنیف . [ ح َ ] (ع ص ،اِ) مایل از هر دین باطل بسوی دین اسلام ثابت بر آن .(ناظم الاطباء) (اقرب الموارد) (منتهی الارب ) (آنندراج ). || برگشته از ملت های باطل . (ترجمان عادل بن علی ). || حاجی . (منتهی الارب ) (اقرب الموارد). و در کلیات آمده در هر موضعی از قرآن که حنیف با مسلم آمد

منبع : معنی حنیف در فرهنگ دهخدا

معنی اسم حنیف در فرهنگ فارسی معین : (حَ نِ) [ ع . ] (ص .) 1 - راست ، مستقیم . 2 - معتقد به اسلام .

معنی اسم حنیف در فرهنگ فارسی عمید : ۱. راست؛ مستقیم.
۲. ثابت و پایدار در دین.
۳. کسی که متمسک به ‌دین اسلام یا در ملت ابراهیم و موحد باشد.

معنی اسم حنیف در فرهنگ مترادف متضاد : ۱. مسلمان، موحد ≠ کافر، مشرک، ناخداباور
۲. راستکیش، پاکدین، راستدین ≠ بدکیش
۳. راست
۴. برحق، درست ≠ ناحق

مشاهیر
ابوحنیفه نعمان بن ثابت (دانشمند)
ابوحنیفه دینوری (دانشمند)
معنی اسم حنیف چیست؟

راستین، مستقیم، ثابت و پایدار در دین، معتقد به اسلام

منشا و ریشه اسم حنیف چیست؟

اسم عربی

چند نفر با اسم حنیف در ایران هست؟

طبق اطلاعات ثبت شده در سازمان ثبت احوال ایران در حال حاضر 2318 نفر با اسم حنیف در ایران ثبت شده.

اسم های هم آوا و مشابه اسم حنیف چیست؟

اسم هایی که به حنیف میاد : حنیف رضا، حنین، حنان، حنظله، حریف، سدیف، سیف، عبداللطیف، عفیف، حنیف رضا، محمد حنیف، حنانه، حنیفا، رفیف، ظریف، لطیف

ای پسر اگر «فرزندی» آیدت اول باید که نام نیکو نهی که از جمله حق فرزندان بر پدران آنست که نام خوب نهند. (قابوسنامه. باب بیست و هفتم)