معنی نام شهره

معنی اسم شهره در فرهنگ نام‌ها : (تلفظ: šohre) (عربی) مشهور ، نامور .

معنی اسم شهره در لغت‌نامه دهخدا : شهره . [ ش َ رَ ](اِخ ) نام یکی از نجبای ایران که بهرام گور او را پادشاه توران زمین کرده بود. (فهرست ولف ) :
بلشکر یکی مرد بد شهره نام
خردمند و با گوهر و نام و کام
مر او رابتوران زمین شاه کرد
سر تخت او افسر ماه کرد.

---

شهره . [ ش َ رَ / رِ ] (اِ) چربی روی تن گوسفند. شهله . (یادداشت مؤلف ). شِلْهه .

---

شهره . [ ش َ رَه ْ ] (اِ مرکب ) مخفف شهراه و شاهراه . شارع و راه بزرگ و وسیع. (ناظم الاطباء) :
بر سر شهره ِ عجزیم کمر بربندیم
رخت همت ز رصدگاه خطر بربندیم .

خاقانی .

جان از پی گرد موکب تو
بر شهره ِ ترکتاز بستیم .

---

شهره . [ ش ُ رَ / رِ ] (اِ) بمعنی سهره که از گلها ترتیب دهند. (غیاث اللغات ) (آنندراج ). چیزی از گل و مروارید و از مقیش که بهنگام عروسی بر سر داماد بندند.

---

شهره . [ ش ُ رَ / رِ ] (از ع ، ص ) مشهور و نامدار و نامور. (ناظم الاطباء) :
ای طرفه ٔ خوبان من ای شهره ٔ ری
لب را بسر دزک بکن پاک از می .

رودکی .

شاعر شهید و شهره فرالاوی
وآن دی

منبع : معنی شهره در فرهنگ دهخدا

معنی اسم شهره در فرهنگ فارسی معین : (شُ رِ) (ص .) مشهور، نامی ، نامدار، معروف .

معنی اسم شهره در فرهنگ فارسی عمید : مشهور؛ نامدار؛ نامور؛ معروف؛ مشهور به نیکی یا بدی.
⟨ شهرۀ آفاق: [مجاز] مشهور و نامدار در همۀ عالم: ◻︎ بی‌ریاضت نتوان شهرۀ آفاق شدن / مه چو لاغر شود انگشت‌نما می‌گردد (صائب: لغت‌نامه: شهره).
⟨ شهرۀ عالم: = ⟨ شهرۀ آفاق

معنی اسم شهره در فرهنگ مترادف متضاد : بنام، پرآوازه، سرشناس، شهیر، مشتهر، مشهور، معروف، نامدار، نامور

معنی اسم شهره در دیکشنری فارسی به انگلیسی : famous, noble, notorious, proverbial, proverbially, titular, well-known