معنی نام پارسی

معنی اسم پارسی در لغت‌نامه دهخدا : پارسی . (اِخ ) (زبان ...) یکی از لهجات قدیم ایران از ریشه ٔ هندواروپائی که بزبان سانسکریت شباهت تام دارد و در زمان هخامنشی زبان درباری محسوب میشده است و آنرا لهجه ٔ پارسی باستانی و فرس قدیم نامند. رجوع به پارسی باستانی (زبان ) شود. || زبان عمومی مردم ایران در دوره ٔ اسلامی .

---

پارسی . (ص نسبی ) منسوب به ایالت پارس . فارسی :
ز سیمین و زرین شتروار، سی
طبقها و از جامه ٔ پارسی .

فردوسی .

|| اهل فارس . مردم فارس . || ایرانی . اهل ایران : سلمان پارسی :
ز رومی و مصری

منبع : معنی پارسی در فرهنگ دهخدا

معنی اسم پارسی در فرهنگ فارسی معین : (ص نسب .) 1- منسوب به پارس ، پارسی . 2 - ایرانی . 3- زرتشتی به ویژه زرتشتی ساکن هندوستان . ج . پارسیان . 4- زبان مردم پارس ، فارسی ؛ماه های ~دوازده ماه سال شمسی ایرانیان : فروردین ، اردیبهشت ، خرداد، تیر، مرداد، شهریور، مهر، آبان ، آذر، دی ، بهمن ، اسفندارمذ. ؛روزهای ~ سی روز ماه شمسی ایرانی

معنی اسم پارسی در فرهنگ فارسی عمید : ۱. مربوط به پارس: هنر پارسی.
۲. اهل پارس؛ از مردم پارس.
۳. (اسم) زبان رسمی مردم ایران؛ فارسی.
۴. تهیه‌شده در پارس.
۵. ایرانی.
۶. زردشتی، به‌خصوص زردشتی مقیم هند.
⟨ پارسی باستان: زبانی از شاخۀ زبان‌های هندوایرانی که در زمان هخامنشی متداول بوده و کتیبه‌هایی از آن به

معنی اسم پارسی در فرهنگ مترادف متضاد : ۱. ایرانی، عجم، فارسی
۲. زبانفارسی
۳. زرتشتی ≠ تازی، ترک