معنی نام بسیم

جزئیات اسم بسیم
نام بسیم به معنای «خوشحال، شادمان و خندان» یک نام پسرانه عربی با املای [ ب َ س ي م ] می باشد؛ طبق آخرین سرشماری ثبت شده در ثبت احوال 101 نفر با اسم بسیم در ایران وجود دارد.
همه چیز درباره اسم بسیم
👦 جنسیت اسم پسرانه
🗣 تلفظ به فارسی بَسيم
📣 آوانگاری /basim/
🌍 ریشه اسم عربی
🆎 به انگلیسی Basim
🔢 ابجد 112
🔝 فراوانی 101
اطلاعات بیشتر

معنی اسم بسیم در فرهنگ نام‌ها : (تلفظ: basim) (عربی) خندان چهر ، گشاده روی ، شادمان ، مسرور ، خرم و خوشحال .

معنی اسم بسیم در لغت‌نامه دهخدا : بسیم . [ ] (اِ) در تونس ، نوعی نخود. (دزی ج 1 ص 87). رجوع به بسیل و بسیله شود.


بسیم . [ ب َ ] (اِ) به زبان زند و پازند خوش مزه و خوش لذت را گویند. (برهان ) (از انجمن آرا) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء). هزوارش بسیم . پهلوی : بسوم . خوش . «بونکر ص 103». بِسیم ، خوش . «یوستی ، بندهش ص 88
بسیم . [ ب َ ] (اِخ ) ابراهیم افندی . منشی اول هیئت رئیسه جامع احمدی بود. او راست : ادب اللغة و ملکةالذوق ،سخنرانیی که وی در باشگاه کارمندان اسکندریه ایراد کرد و بسال 1328 هَ . ق . در 48 ص در مطبعه ٔ وطنیه ٔ
بسیم . [ ب َ ] (اِخ ) صالح افندی از شعرای متأخر عثمانی و از مردم اسلامبول و از خواجگان بود و بسال 1243 هَ . ق . درگذشت . (از قاموس الاعلام ترکی ج 2).

بسیم . [ ب َ ] (اِخ ) محمد افندی از شعرای متأخر عثمانی و از موالی بود و بسال 1243 هَ . ق . درگذشت . (از قاموس الاعلام ترکی ج 2).

منبع : معنی بسیم در فرهنگ دهخدا

معنی اسم بسیم در فرهنگ فارسی معین : (بَ) [ ع . ] (ص .) خوشرو، خندان .

معنی اسم بسیم در فرهنگ فارسی عمید : ۱. خنده‌رو؛ خندان؛ گشاده‌رو.
۲. خوش.
۳. خوشمزه؛ لذیذ.

معنی اسم بسیم در فرهنگ مترادف متضاد : خرم، خوشحال، خندان، خوشرو، شادمان، گشادهرو، مسرور

معنی اسم بسیم چیست؟

خوشحال، شادمان و خندان

منشا و ریشه اسم بسیم چیست؟

اسم عربی

چند نفر با اسم بسیم در ایران هست؟

طبق اطلاعات ثبت شده در سازمان ثبت احوال ایران در حال حاضر 101 نفر با اسم بسیم در ایران ثبت شده.

اسم های هم آوا و مشابه اسم بسیم چیست؟

اسم هایی که به بسیم میاد : بسام، بستام، بستور، تمیم، حکیم، حلیم، حمیم، دیهیم، زهرامریم، سویم، شمیم، فایدیم، گل نسیم

ای پسر اگر «فرزندی» آیدت اول باید که نام نیکو نهی که از جمله حق فرزندان بر پدران آنست که نام خوب نهند. (قابوسنامه. باب بیست و هفتم)