معنی نام سبحان

معنی اسم سبحان در فرهنگ نام‌ها : (تلفظ: sobhān) (عربی) پاک ، منزه ؛ از نام‌های خداوند .

معنی اسم سبحان در لغت‌نامه دهخدا : سبحان . [ س َ ] (اِخ ) بطنی از قبیله ٔ جنب . (از صبح الاعشی ج 1 ص 326).

---

سبحان . [ س ُ ] (ع ص ) پاک و منزه . مقدس :
کجا ز عیب ملوک زمانه یاد کنند
بری بود ز نقایص چو خالق سبحان .

فرخی .

زآن روز که جز خدای سبحان را
بر کس نرود ز خلق سلطانی .

ناصرخسرو.

و گویند

---

سبحان . [ س ُ ] (ع مص ) دوری و پاکیست مر خدای را از زن و فرزند، منصوب علی المصدریة کأنّه قال اُبَرِّی ُٔ اﷲ من السوء براءة، او معناه السرعة الیه و الخفة فی طاعته او السرعة الی هذه اللفظة. (منتهی الارب ). بپاکی یاد کردن اﷲ تعالی را. (غیاث ) : سبحان اﷲا

---

سبحان . [ س ُ ] (ع مص ) پاک کردن خدا را از بدی . (غیاث ). سبحان اﷲ گفتن . (از اقرب الموارد). رجوع به سبحان اﷲ شود.

منبع : معنی سبحان در فرهنگ دهخدا

معنی اسم سبحان در فرهنگ فارسی عمید : ۱. به پاکی یاد کردن خداوند را؛ سبحان‌الله گفتن.
۲. (اسم، صفت) از نام‌های خداوند: ◻︎ توان در بلاغت به سحبان رسید / نه در کنه بی‌چون سبحان رسید (سعدی۱: ۳۵).
۳. [قدیمی] دور و پاکیزه ساختن؛ تنزیه کردن.

معنی اسم سبحان در فرهنگ مترادف متضاد : ۱. تنزیه
۲. تنزیه کردن
۳. سبحاناله گفتن، خدا را به پاکییاد کردن
۴. پاک بودن، پاکیزه کردن
۵. پاک، منزه