معنی نام انوشیروان

معنی جاوید، جاویدان، دارای روان جاوید
جزئیات اسم انوشیروان
نام انوشیروان به معنای «جاوید، جاویدان، دارای روان جاوید» یک نام پسرانه فارسی با املای [ ا ن و ش ي ر و ا ن ] می باشد؛ طبق آخرین سرشماری ثبت شده در ثبت احوال 3806 نفر با اسم انوشیروان در ایران وجود دارد.
همه چیز درباره اسم انوشیروان
👦 جنسیت اسم پسرانه
🗣 تلفظ به فارسی انوشيروان
📣 آوانگاری /anuširvān/
🌍 ریشه اسم فارسی
🆎 به انگلیسی Anushirvan
🔢 ابجد 624
🔝 فراوانی 3806
اطلاعات بیشتر

معنی اسم انوشیروان در فرهنگ نام‌ها : (تلفظ: anuširvān) (= انوشروان) ، ← انوشروان .

معنی اسم انوشیروان در لغت‌نامه دهخدا : انوشیروان . [ اَ رَ ] (اِخ ) (بمعنی جاوید. جاویدان . دارای روان جاوید). ابن قبادبن فیروز. مادر وی دختری دهقان بود. قباد در نیشاپور اور ا بزنی گرفت . لقب وی کسری است . پس از قباد بر سر پادشاهی با برادران خود کبوس و جام به ستیزه برخاست و بیاری مهبود وزیر بپادشاهی رسید. حمداﷲ مس


انوشیروان . [ اَ رَ ] (اِخ ) ابن خالدملقب به شرف الدین کاشی وزیر سلطان طغرل سلجوقی . او راست : نفثةالمصدور. (کشف الظنون ). وی معاصر خواجه نظام الملک بود. رجوع به تجارب السلف ص 269 و 282 شود.

انوشیروان . [ اَ رَ ] (اِخ ) ابن قابوس بن وشمگیربن زیار ششمین و آخرین پادشاه از آل زیار از 420 تا 434 هَ. ق . و ظاهراً لقب او دارا بوده است . (یادداشت بخط مؤلف ).

انوشیروان . [ اَ رَ ] (اِخ ) ابن منوچهر پادشاه گرگان . خال او ابوکالیجار بنام او حکومت میراند و در ربیعالاَّخر سال 423 هَ.ق . بمرد و گفتند که خال او ویرا مسموم کرده بکشت تا سلطنت گرگان ، او دارد. (یادداشت بخط مؤلف ).

منبع : معنی انوشیروان در فرهنگ دهخدا
مشاهیر
انوشیروان ارجمند (بازیگر)
انوشیروان روحانی (آهنگساز)
معنی اسم انوشیروان چیست؟

جاوید، جاویدان، دارای روان جاوید

منشا و ریشه اسم انوشیروان چیست؟

اسم فارسی

چند نفر با اسم انوشیروان در ایران هست؟

طبق اطلاعات ثبت شده در سازمان ثبت احوال ایران در حال حاضر 3806 نفر با اسم انوشیروان در ایران ثبت شده.

اسم های هم آوا و مشابه اسم انوشیروان چیست؟

اسم هایی که به انوشیروان میاد : انتظار، اندرز، اندریمان، اندمان، اندیان، پویان، تهمان، توکان، تیران، تیوان، تاج الزمان، تایلان، ترلان، ترنیان، تکذبان

ای پسر اگر «فرزندی» آیدت اول باید که نام نیکو نهی که از جمله حق فرزندان بر پدران آنست که نام خوب نهند. (قابوسنامه. باب بیست و هفتم)