معنی نام اتابک

معنی اسم اتابک در لغت‌نامه دهخدا : اتابک . [ اَ ب َ ] (اِخ )ابن شمس الدین محمد صاحبدیوان که به سال 683 هَ . ق .با سه برادر خود یحیی و فرج اﷲ و محمود به امر ارغون خان کشته شد. رجوع به تاریخ مغول صص 233 و 235 شو

---

اتابک . [ اَ ب َ ] (ترکی ، ص مرکب ، اِ مرکب ) مرکب از دو کلمه ٔ ترکی اتا بمعنی پدر و بک شاید مخفف بیوک بمعنی بزرگ یا پدر بزرگ . || لالا و مؤدب و مربی کودک ، بالخاصه شاهزادگان . || وزیر بزرگ . || پادشاه . || اتالیق ، یعنی پدرخوانده :
با یتیمی چو مص

منبع : معنی اتابک در فرهنگ دهخدا

معنی اسم اتابک در فرهنگ فارسی معین : (اَ بَ) [ تر. ] (ص مر.) 1 - پدربزرگ ، عنوانی که در دستگاه حکومتی سلجوقی به غلامان ترکی که از خود شایستگی نشان می دادند داده می شد و به عنوان مربی شاهزادگان تعیین می شدند. 2 - وزیر بزرگ .

معنی اسم اتابک در فرهنگ فارسی عمید : ۱. در دورۀ قاجار، وزیر بزرگ.
۲. حاکم محلی.
۳. مربی کودک، به‌ویژه مربی شاهزادگان.

معنی اسم اتابک در فرهنگ مترادف متضاد : ۱. آموزگار، اتالیق، لله، مودب، مربی، معلم
۲. اتابیک، پدربزرگ،
۳. وزیراعظم