معنی نام محموده

معنی محمود، پسندیده و ستوده، نام گیاهی (سمقونیا)
جزئیات اسم محموده
نام محموده به معنای «محمود، پسندیده و ستوده، نام گیاهی (سمقونیا)» یک نام دخترانه عربی با املای [ م َ ح م و د ه ] می باشد؛ طبق آخرین سرشماری ثبت شده در ثبت احوال 101 نفر با اسم محموده در ایران وجود دارد.
همه چیز درباره اسم محموده
👧 جنسیت اسم دخترانه
🗣 تلفظ به فارسی مَحموده
📣 آوانگاری /mahmude/
🌍 ریشه اسم عربی
🆎 به انگلیسی Mahmudeh
🔢 ابجد 103
🔝 فراوانی 101
اطلاعات بیشتر

معنی اسم محموده در فرهنگ نام‌ها : (تلفظ: mahmude) (عربی) (مؤنث محمود) ، محمود . به علاوه نام گیاهی (سقمونیا) .

معنی اسم محموده در لغت‌نامه دهخدا : محموده . [ م َ دَ ] (ع ص ) محمودة. پسندیده و ستوده : و سقم صفراوی نهار را به سقمونیای تدابیر محموده دفع نماید. (دره ٔ نادره چ سیدجعفر شهیدی ص 89 و 90). آثار محموده ٔ او بر صحایف اعمال


محموده . [ م َ دَ / دِ ] (اِ) سقمونیا. داروئی مسهل . زاخل . عصاره ٔ نباتی پرشیر که شاخهای بسیار از یک بیخ آن می روید و به قدر سه چهار ذرع بر زمین پهن می شود و برگش مثل لبلاب و... گلش سفید است . (از تحفه ٔ حکیم مؤمن ) :محموده . [ م َ دَ / دِ ] (اِ) گیاهی است پایا از تیره ٔ پیچک ها که در حقیقت یکی از گونه های نیلوفر است . دارای ریشه ٔ ستبر گوشت دار و ساقه ٔ بالارونده و پیچنده به ارتفاع بین 2 تا 5محموده . [ م َ دِ ] (اِخ ) دهی است از دهستان حسین آباد بخش دیواندره ٔ شهرستان سنندج ، واقع در 32هزارگزی باختر شوسه ٔ سنندج به سقز و یک هزارگزی راه جدید به سنندج با 95 تن سکنه . آب آن از رودخانه و چشمه و راه آ

منبع : معنی محموده در فرهنگ دهخدا

معنی اسم محموده در فرهنگ فارسی عمید : ۱. (زیست‌شناسی) = سقمونیا
۲. (صفت) = محمود

معنی اسم محموده چیست؟

محمود، پسندیده و ستوده، نام گیاهی (سمقونیا)

منشا و ریشه اسم محموده چیست؟

اسم عربی

چند نفر با اسم محموده در ایران هست؟

طبق اطلاعات ثبت شده در سازمان ثبت احوال ایران در حال حاضر 101 نفر با اسم محموده در ایران ثبت شده.

اسم های هم آوا و مشابه اسم محموده چیست؟

اسم هایی که به محموده میاد : محبه، محبوبه، محترم، محترمه، محتشمه، تابنده، حامده، حمده، حمیده، راشده، جناده، خدابنده، داننده، زرداده، شاهنده

ای پسر اگر «فرزندی» آیدت اول باید که نام نیکو نهی که از جمله حق فرزندان بر پدران آنست که نام خوب نهند. (قابوسنامه. باب بیست و هفتم)